De theologicis complementis de Nicolás de Cusa

Palabras clave: Nicolás de Cusa, Matemática, Teología, Neoplatonismo

Resumen

De theologicis complementis no ha tenido el mismo éxito que otras obras cusanas. Sin embargo, constituye un testimonio privilegiado de la función propedéutica que la matemática cusana tiene en relación con los escritos especulativos, sobre todo, los teológicos. Nicolás parte allí, en efecto, de los métodos de solución de la cuadratura del círculo expuestos en De mathematicis complementis y se dirige a una propuesta que adelanta los desarrollos de De visione Dei. En este sentido, los complementos teológicos ofrecen un ejemplo paradigmático de la utilización simbólica de la matemática por parte del Cusano.

Descargas

La descarga de datos todavía no está disponible.

Citas

Codex Cusanus 83, St. Nicholaus Hospital, Bernkastel-Kues.

Codex Cusanus 218, St. Nicholaus Hospital, Bernkastel-Kues.

Codex Bruxellensis bibliothecae regiae 11479 - 84.

Codex Latinus Monacensis 18570.

Archimedis (1972). De corporibus fluitantibus. En: ed. Heiberg, J. L. Archimedis opera omnia cum commentariis Eutocii 2. Stuttgart: Teubner.

Gottfried Leibniz (1890). Scientia Generalis. Characteristica. En: ed. Gerhardt, C. Philosophische Schriften 7, Berlín: Weidmann.

Gregor Reisch (1535). Margarita philosophica. Basilea: Henricus Petrus.

Hermann Hankel (1874). Zur Geschichte der Mathematik in Alterthum und Mittelalter. Leipzig: Teubner.

Heymericus de Campo (2019). Centheologicon. Ed. Bagnasco, G., Tunrhout: Brepols. (CCCM 292B).

Jean-Étienne Montucla (1758). Histoire des mathématiques. París: Ch. Ant. Jombert.

Johannes Kepler (1937). Mysterium cosmographicum de stella nova (Gesammelte Werke 1). Eds. Dyck, W. von. y Caspar, M. Múnich: C. H. Beck.

Johannes Regiomontanus (1902). Der Briefwechsel Regiomontans mit Giovanni Bianchini, Jacob von Speier und Christian Roder. Ed. Curtze, M., Leipzig: Teubner. (Abhandlungen zur Geschichte der mathematischen Wissenschaften 12).

Johannes Regiomontanus (1972). Joannis Regiomontani Opera collectanea: Faksimiledrucke von neun Schriften Regiomontans und einer von ihm gedruckten Schrift seines Lehres Purbach. Ed. Schmeidler, F. Osnabrück: O. Zeller.

Nicolaus de Cusa (1932). De docta ignorantia. Eds. Hoffmann E. y Klibansky, R. Nicolai de Cusa Opera omnia I. Iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidem edita. Leipzig: Meiner.

Nicolaus de Cusa (1972). De coniecturis. Ed. Bormann, K. Nicolai de Cusa Opera omnia II. Iussu et auctoritate Academiae Litterarum Heidelbergensis ad codicum fidem edita. Hamburgo: Meiner.

Nicolaus de Cusa (1994). De theologicis complementis. Eds. Riemann, H. y Bormann, K. Nicolai de Cusa Opera omnia X/2a. Iussu et auctoritate Academiae Litte-rarum Heidelbergensis ad codicum fidem edita. Hamburgo: Meiner.

Nicolaus de Cusa (2010). Scripta Mathematica. Ed. Folkerts, M. Nicolai de Cusa Opera omnia XX. Iussu et auctoritate Academiae litterarum Heidelbergensis ad codicum fidem edita. Leipzig: Meiner.

Nicolas de Cuse - Gaspard Aindorffer, Correspondance de Nicolas de Cuse avec Gaspard Aindorffer (1915). En: ed. Vansteenberghe, E. Autour de la « Docte Ignorance ».Une controverse sur la théologie mystique au XVe siècle, Münster: Aschendorff. (BGPM. Texte und Untersuchungen XIV.2-4).

Nikolaus von Kues (1979-1980). Die mathematischen Schriften. Ed. Hofmann, J. E. Hamburgo: Meiner. (Philosophische Bibliothek 231).

Nikolaus von Kues (2010). De reparatione kalendarii. Ed. Müller, T. En: “Ut Reiecto Paschali Errore Veritati Insistamus”: Nikolaus Von Kues Und Seine Konzilsschrift De Reparatione Kalendarii, Múnich: Aschendorff.

Nikolaus von Kues and Paul Wilpert (2011). Werke: (Neuausg. d. Strassburger Drucks von 1488). Berlín - Boston: De Gruyter.

Winkelmann, E. (ed.) (1886). Urkundenbuch der Universität Heidelberg: Zur 500 Jähringen stiftungsfeier der Universität 1. Heidelberg: C. Winter.

Nicolás de Cusa (2001). “Carta de Nicolás de Cusa al Abad Gaspar Aindorffer y a los monjes del lago de Tegern”. Trad. Machetta, J. M., VersioneS. Revista del centro de traducciones Filosóficas Alfonso el Sabio 3.3, 36-41.

Álvarez-Gómez, M. (1965). “Die Frage nach Gott bei Nikolaus von Kues”, Mitteilungen und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft 5, 63-85.

Böhlandt, M. (2002). Wege ins Unendliche. Die Quadratur des Kreises bei Nikolaus von Kues. Múnich: Erwin Rauner. (Algorismus. Studien zur Geschichte der Mathematik und der Naturwissenschaften 40).

Böhlandt, M. (2009). Verborgene Zahl - Verborgener Gott: Mathematik und Naturwissenschaft im Denken des Nicolaus Cusanus (1401-1464). Stuttgart: Franz Steiner.

Bond, H. L. (2004). “Mystical Theology”. En: Bellitto, Ch., Izbicki, T. M. y Christianson, G. (eds.). Introducing Nicholas of Cusa. A Guide to a Renaissance Man. Nueva York: Paulist Press, 205-231.

Bormann-Kranz, D. (1994). Untersuchungen zu Nikolaus von Kues “De theologicis complementis”. Stuttgarg: Teubner.

Bredow, G. von (1977). “Der Punkt als Symbol. Aufstieg von der Metaphysik zur Anschauung und Einung”, Mitteilungen und Forschungsbeiträge der Cusanus-Ge-sellschaft 12, 103-115.

Brösch, M. et al. (2004). Handbuch Nikolaus von Kues. Leben und Werk. Darmstadt: WBG.

Busard, H. L. (1980). “DerTraktat De isoperimetris, der unmittelbar aus dem Griechischen ins Lateinische übersetzt worden ist”, Mediaeval Studies 42, 61-88.

Clagett, M. (1964). Archimedes in the Middle Ages 3. Wisconsin, Madison: University of Wisconsin Press.

Folkerts, M. (2003). “Die Quellen und die Bedeutung der mathematischen Werke des Nikolaus von Kues”. En: Kremer, K. y Reinhardt, K. (eds.), Mitteilungen und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft 28, 291-332.

Haas, A. M. (1989). Deum mistice videre – in caligine coincidencie: zum Verhältnis Nikolaus von Kues zur Mystik. Basilea: Helbing & Lichtenhahn.

Hoffmann, F. (1970). “Kritische Verzeichnis der Londoner Handschriften aus dem Besitz des Nikolaus von Kues. Zweite Fortsetzung. Cod. harl. 3243”, Mitteilungen und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft 8, 203-217.

Hofmann, J. E. (1942). Die Quellen der Cusanischen MathematikI: Ramon Lulls Kreisquadratur. Heidelberg. (Sitzungsberichte der Heidelberger Akademie der Wissenschaften, Phil.-hist. Klasse. 1941/42, 4. Cusanus-Studien VII).

Hofmann, J. E. (1973). “Über eine bisher unbekannte Vorform der Schrift De mathematica perfectione des Nikolaus von Kues”, Mitteilungen und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft 10, 13-57.

Honecker, M. (1938). Nikolaus von Kues und die griechische Sprache, Heildeberg. (Sitzungsberichte der Heidelberger Akademie der Wissenschaften, Phil.-hist. Klasse. 1937/38. 2. Cusanus-Studien II).

Hopkins, J. (1985). Nicholas of Cusa’s dialectical mysticism.Text, Translation, and Interpretive Study of De visione Dei. Minneapolis: Banning Press.

Imbach, R. (1983). “Das Centheologicon des Heymericus de Campo und die darin enthaltenen Cusanus-Reminiszenzen: Hinweise und Materialien”, Traditio 39, 466-477.

Lindemann, F. (1882). “Über die Zahl π”, Mathematische Annalen 20, 213-225.

Meuthen E. (1976). Acta Cusana I/1, Hamburgo: Meiner.

Nagel, F. (1984). Nicolaus Cusanus und die Entstehung der exakten Wissenschaften, Múnich. (Buchreihe der Cusanus-Gesellschaft IX).

Nagel, F. (2007). NicolausCusanus – mathematicus theologus. Unendlichkeitsdenken und Infinitesimalmathematik, Trier: Paulinus. (Trierer Cusanus Lecture 13).

Nicolle, J.-M. (2001). Mathématiques et métaphysique dans l’oeuvre de Nicolas de Cues. Reims: Presses universitaires du Septentrion.

Reiss, I. (2016). Das Verhältnis von Mathematik und Technik bei Nikolaus von Kues. Berlín: Frank & Timme.

Rusconi, C. (2010). “Visión y medida como enigmas de la identidad en De theologicis complementis”. En: Machetta, J. M. y D’Amico, C. (eds.). Nicolás de Cusa: identidad y alteridad. Pensamiento y diálogo. Buenos Aires: Biblos, 170-190.

Rusconi, C. (2021a). “Der Geist als Punkt und Maß (De mente c. 9)”. En: Madrella, I. (ed.). Nicolaus Cusanus: Der Laie über den Geist / Idiota de mente. Berlín: De Gruyter, 147-158. (Klassiker Auslegen 73).

Rusconi, C. (2021b). “El estatus ontológico del número según Nicolás de Cusa en De theologicis complementis”. En: D’Amico, C. (ed.). Nicolás de Cusa. Unidad en la Pluralidad. Tomo II. Buenos Aires: Editorial de la Facultad de Filosofía y Letras (en prensa).

Schanz, P. (1872). Der Cardinal Nikolaus von Cusa als Mathematiker. Rottweil: Nabu Press.

Senger, H. (1988). “Mystik als Theorie bei Nikolaus von Kues”. En: Koslowski, P.(ed.). Gnosis und Mystik in der Geschichte der Philosophie. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft, 111-134.

van de Vyver, V. E. (1962). “Annotations de Nicolas de Cues dans plusieurs manuscrits de la bibliothèque royale de Bruxelles”. En: G. Flores D’Arcais (ed.), Nicolò da Cusa. Relazioni tenute al Convegno Interuniversitario di Bressanone nel 1960, Florencia: Pubblicazioni della Facolta di magistero dell’Universita di Padova, 47-62.

van de Vyver, V. E. (1964). “Die Brüsseler Handschriften aus dem Besitz des Nikolaus von Kues”, Mitteilungen und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft 4, 323-335.

van de Vyver, V. E. (1969). “Die Handschriften aus dem Besitz des Nikolaus von Kues in der Königlichen Bibliothek zu Brüssel”, Mitteilungen und Forschungsbeiträge der Cusanus-Gesellschaft 7, 129-145.

Zinner, E. (1938). Leben und Wirken des Johannes Müller von Königsberg genannt Regiomontanus. München: C. H. Beck Verlag.

Publicado
2021-12-13
Cómo citar
Rusconi, C. (2021). De theologicis complementis de Nicolás de Cusa. Patristica Et Mediævalia, 42(2), 85-126. https://doi.org/10.34096/petm.v42.n2.10895
Sección
Textos y traducciones